Pan John A. Nicelli Esq., złożył petycję wizową I-140 dla osoby, której świadectwo pracy zostało zatwierdzone. Stanowisko dotyczyło kucharza w stylu włoskim. Pierwotna petycja została odrzucona, twierdząc, że pracodawca nie miał wystarczających funduszy, aby zapłacić obowiązujące wynagrodzenie. Założyciel firmy zmarł w trakcie procesu certyfikacji pracy. W wyniku jego śmierci jego żona i córka przejęły kontrolę nad biznesem. Wraz ze śmiercią założyciela restauracji i kryzysem gospodarczym, który dotknął wiele firm restauracyjnych, spadły wpływy, ale żona założyciela pozostała na liście płac. Po otrzymaniu odmowy pan Nicelli złożył wniosek o ponowne rozpatrzenie petycji, argumentując, że U.S.C.I.S. nie wziął pod uwagę wynagrodzenia pracodawcy jako dostępnego dochodu w przyszłości oraz całkowitych aktywów firmy. Wniosek ten został odrzucony. Pan Nicelli złożył następnie drugi wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy i przedstawił liczne dokumenty finansowe firmy weryfikujące zdolność pracodawcy do wypłaty oferowanego wynagrodzenia. Drugi wniosek został odrzucony w oparciu o to samo uzasadnienie, że pracodawca nie wykazał swojej zdolności do zapłaty oferowanego wynagrodzenia. Pomimo tego pan Nicelli nie poddał się i złożył odwołanie od drugiego odrzuconego wniosku. Po rozpatrzeniu wszystkich argumentów przedstawionych przez pana Nicelli, U.S.C.I.S. ostatecznie zgodził się, że rozumowanie pana Nicelli było prawidłowe i zatwierdził złożoną petycję. Zarówno pracodawca, jak i beneficjent byli zachwyceni. Po zatwierdzeniu wniosku o zmianę statusu imigrant stał się legalnym stałym rezydentem. (Październik 2008)
