Na początku 2001 r. z Johnem Nicellim skontaktował się pracodawca, którego znał od wielu lat. Pracodawca chciał pomóc bezdomnemu mężczyźnie, który mieszkał w porzuconym samochodzie przed firmą pracodawcy. Pomimo sytuacji ekonomicznej mężczyzny, John A. Nicelli porozmawiał z nim i dowiedział się, że był on mechanikiem samochodowym przez wiele lat na Karaibach i stracił pracę w USA. W końcu opuściła go żona i dzieci, ponieważ nie był w stanie zapewnić im utrzymania. John A. Nicelli poinformował pracodawcę, że jeśli będzie skłonny zaoferować mężczyźnie zatrudnienie w swojej firmie ambulansowej, będzie on mógł ostatecznie zostać stałym rezydentem. Pracodawca zgodził się i w imieniu bezdomnego złożono wniosek o przyznanie certyfikatu pracy jako mechanik. Wniosek został następnie zatwierdzony, podobnie jak petycja o wizę imigracyjną I-140. John A. Nicelli złożył następnie wniosek o dostosowanie statusu. Kiedy bezdomny otrzymał pozwolenie na zatrudnienie, pracodawca zatrudnił go na pełny etat. Później został on stałym rezydentem. Mężczyzna pracuje teraz w pełnym wymiarze godzin dla swojego pracodawcy, ma własne mieszkanie, zdołał zgromadzić pewne oszczędności i ponownie stał się produktywnym członkiem społeczeństwa. Wrócił do swojej żony i rodziny i jest dozgonnie wdzięczny panu Johnowi Nicelli, któremu powierzył zmianę swojego życia.
